Ang Pagbabalik?

Mga masugid kong mga TAGASUBAYBAY (kung meron ba?)

BABALIK NA AKO!

kasama ang isang KAKAIBANG TWIST!

isang napakatinding PAGBABAGO sa mga nakasanayan niyo!

aamin na ako.

AKO SI FAU!

AKO SI MAKOY!

at ako rin ang ILAN sa mga bloggers na nagkalat sa blogworld!

sa totoo lang. nagbalik na ako at matamang naghihintay sa aking bagong tahanan!

badGIRL

Kagagaling ko pa lang non sa school, gaya ng nakasanayan… matapos iwan ang gamit sa loob ng bahay – lalabas akong naka-sando at suot pa ang pantalong pampaaralan. Masyadong maaga ang uwian noong araw na iyon. Alas-7 pa lamang ng gabi. Naisipan ko munang tumambay sa mall sa di-kalayuan. Tumingin-tingin, naglakad-lakad. Tumingin ako sa mga palabas sa sinehan. “Pssst!” ang sitsit sa aking tagiliran. Tumingin ako sa pinanggagalingan nito. Kinindatan ako ng isang babae. Disisiyete na ako noon. Yung babae malamang mga bente-anyos pataas na. Hindi ko siya pinansin. Baka nantitrip lang.

“Kolboy ka no?” ang wika niya – katabi ko na pala siya. Dinikitan niya ako nang hindi ko siya pinansin. Tiningnan ko lang siya. Sinusukat ang pagkatao niya. Tinitimbang kung paano ko nga ba sasagutin ang tanong niya. “Wag ka na mahiya… to naman!” ang wika niya pang pabiro saka ako dinutdot ng daliri sa tagiliran. Wari bang kilala niya ako. “Pano mo naman nasabi?” ang tanging naiwika ko sa kanya. “Feel ko lang! marami kasing kolboy dito, at tingin ko isa ka sa kanila…” ang wika niyang parang sabog. Iba ang pananalita niya… walang kahihiyan. Para bang napakatagal na niya akong kilala. “Eh kung sabihin ko sayong hindi.” ang wika ko. “E di hindi kita paniniwalaan!” ang wika niya sabay kindat.

“Short-time tayo..” ang wika niya. “Sabog ka ba? O pinagtitripan moko?” ang tanong ko sa kanya. Napakalakas ng loob niya para sabihin ang ganoong bagay sa isang hindi kilala. “Naka-E lang ako. Eh sa type kita eh… bakit BADING lang ba ang pinapatulan mo?” ang nang-aasar niyang tanong. Tinalikuran ko siya. Mabilis ang mga hakbang papalayo sa kanya. “Hooooy! to naman PIKON ka no! sige na TYPE talaga kita eh… one-night stand lang!” ang habol niyang wika. Medyo malakas ang pagkakasabi niya. Napatingin ako sa paligid. Mangilan-ngilan ang nakatingin samin. Huminto ako at hinarap siya. “Ano bang problema mo!” ang wika ko. “Para ka namang TANGA! wag kang mag-alala, babayaran kita! Magkano ba Talent Fee mo?” ang diretsa niyang tanong. Napangisi ako sa sinabi niya. napakalakas ng loob talaga ng babaeng ito.

Pagpasok pa lamang sa kuwarto kinakagat-kagat na niya ang leeg ko, ang tenga. panay ang piga niya sa kargada ko. Itinulak niya ako sa kama. Hinubad niya ang lahat ng kasuotan niya. Saka tumalon sa tabi ko. Hinubad niya ang pang-ibaba kong kasuotan pati brief. kasalukuyan nang GALIT na GALIT ang kargada ko sa ginagawa niya. Nilaplap niya ako… Kinakagat ang ibabang labi ko. isinubo nang buong-buo ang kargada ko. Sinakyan niya ako at nagtaas-baba sa harapan ko. Iba pa rin ang pakiramdam pag babae ang katirahan mo. Hinatak niya ako papatong sa kanya saka ako naman ang nagtaas-baba. Tatlong beses akong nilabasan sa kanya. Halos lahat ng posisyon eh ginawa namin.

“O pano? next time ulit!” ang wika niya habang naglalakad kaming palabas sa motel. “Kala ko ba one-night stand lang?” ang pabiro kong wika. “eh sa DELICIOUS ka eh – me magagawa ba ko?” ang mataray niyang wika. Natawa lang ako sa sinabi niya. Huminto siya sa isang nakaparadang motor sa gild ng daan. “Oh ano? Gusto mo hatid kita senyo?” ang aya niya. Kanya pala yung motor na iyon. “Sige ayos lang ako… malapit lang naman ako dito!” ang wika ko. “para malaman ko naman san ka nakatira.” ang wika niya. “Wag na… nakakahiya bahay namin!” ang wika ko. “Badtrip ka naman pare oh. O pano? kelan ulit?” ang wika niya. “bahala na! pag nagkita ulit tayo…” ang wika ko. “Ganun? sige aabangan kita lagi dun malapit sa sinehan ha… Syenga pala.. TRICIA!” ang wika niya sabay abot ng kamay sakin. “Makoy. Iba ka rin eh no!” ang wika ko.

Nasa bahay nako. Inilabas ko ang isanlibong buong ibinigay ni Tricia sakin. napangiti ako nang mapansin ko ang nakasulat sa pera… ang pangalan niya at ang numero ng telepono.

LRT Scandal

“O Makoy eto nang baon mo o!” ang wika ng mama ko. Alas-Nueve na nang umaga. Alas-Diyes ang pasok ko. Mula sa bahay namin eh maglalakad pako papuntang LRT Doroteo Jose Station. Malapit-lapit na rin naman kaya minamani ko ang paglalakad. Punuan sa LRT yung ganoong oras. Siksikan talaga.

Hindi ka na pwedeng maghintay pa dahil lagi namang PUNO ng TAO ang susunod na mga tren. Lagi akong sa bandang dulo napupunta. Palagi rin namang siksikan. Wala nang pakelamanan sa loob ng tran. Siksik kung siksik talaga. Habang umaandar ang tren, gumagalaw rin ang mga tao sa loob nito. nag-se-sway sila, kasama na ako. May isang kamay na bumabangga-bangga sa pundilyo ng pantalon ko. Hindi ko na pinapansin dahil talaga namang siksikan na ang lahat. Nakatalikod ako sa taong nagmamay-ari ng kamay na iyon.

Habang tumatagal mas napapadikit na yung kamay niya sa harapan ko. Hanggang sa napansin ko na lamang na hawak na niyang talaga ang naninigas ko na noong kargada dahil sa sensation nang pagpisil-pisil niya. Hindi ko siya pinigilan. Nasarapan ako eh. BAKIT BA? Habang tumatakbo ang tren, tumatakbo rin ang kamay niya, mas nagiging MAPANGAHAS. Ibinaba niya ang zipper ng pantalon ko. Medyo nahihiya ako na baka me nakakita. Pero dahil nga siksikan tingin ko naman walang nakakapansin. Nakadikit na ako sa pintuan. Pareho kaming nakatayo. Hinimas-himas niya ang alaga ko na nasa loob pa ng puting brief ko. Di-nagtagal hawak na niya ang tarugo ko. Pinipisil-pisil, hinimas-himas, jinajakol-jakol. Bago magbukas ang pinto ng tren sa bawat istasyong hihintuan nito… mabilis rin niyang ipinapasok sa pantalon ko ang tarugo ko.

Pagdating sa GIL PUYAT STATION, dun ako bumaba. Malapit na doon ang eskwelahan ko. Malapit na rin doon ang EGI Mall. Inakbayan niya ako at binulungan, “Sama ka sakin, babayaran kita!” ang bulong niya. Eh PERA na naman ang usapan kaya sumama ako sa kanya. Pumasok kami sa EGI Mall. Bago pa ang EGI Mall noon. Kakaunti pa ang mga stalls. Pumasok kami sa isang stall na PHOTO STUDIO na maliit lang. Parang Tronix. Me susi siya. malamang doon siya nagtatrabaho. Hindi na niya binuksan ang ilaw, medyo maliwanag naman sa loob ng STUDIO. Dali-dali niyang hinubad ang pantalon ko, saka ang brief at pinaupo ako sa upuan. Mabilis niyang naisubo ang kargada ko. Chinupa niya ko nang chinupa. Sarap na sarap siya sa kanyang ginagawa. “Anlaki ng ulo syeeet!” ang wika niya. Napapangiti lang ako. Hanggang sa umabot sa sukdulan at nilabasan ako sa BIBIG niya. “Ang sarap talaga ng katas ng bata!” ang wika niya ulit. Napangiti ulit ako. Pinunasan niya ng tissue ang kargada ko. Sinuot ko kagad ang brief at pantalon ko. “Kain muna tayo!” ang wika niya. Pumunta kami sa Mcdo. Kinakausap niya ako habang kumakain kami.

Photographer: Ilang taon ka na?
Makoy: magtetrese po sa july.
Photographer: San ka nag-aaral?
Makoy: Jan po sa PCA.
Photographer: Ah, minsan sunduin kita jan ha? okay lang ba?
Makoy: Bahala po kayo.
Photographer: San ka nakatira?
Makoy: Malapit po sa Recto.
Photographer: Anong oras uwian niyo?
Makoy: Depende po. Pag MWF 5pm uwi ko. Pag TTH naman 6pm.
Photographer: Ah ganun ba? Sige sunduin kita minsan. Ano ngang pangalan mo?
Makoy: Makoy po.

Pagkatapos namin kumain, binigyan niya ako ng 500 Pesos. Sa kanya pala yung Photo Studio doon sa Mall. Binigay niya rin sakin ang landline niya sa bahay. Anytime daw na kailangan ko siya punta lang daw ako sa Studio – bibigyan niya daw ako ng malaking-malaking discount pag nagpa-picture ako doon. Hindi na ako pumasok ng school, nanood na lang ako ng sine.

Isubo Mo!

“Sex tayo. Babayaran naman kita eh!” ang bulong niya sakin. Napabalikwas ako sa pagkakaupo ko sa kumpulan ng mga kabarkada ko.
 
Magdo-dose anyos ako noon.

Trenta ang ibinibigay na baon sakin ng mga magulang ko. Grade Six pa lang kasi ako nun, at mura pa ang bilihin sa canteen ng school namin. Yun ang panahon kung saan eh natuto akong maki-Barkada. Unti-unti kong nararanasan ang lupit ng buhay. Medyo may edad na siyang BAKLA. Kilalang-kilala siya samin dahil na rin siguro bading siya at matagal na siya sa lugar namin. Nagtatrabaho siya sa bangko – hindi ko alam kung ano siya doon.

“Magkano ba ang presyo mo?” ang tanong niya sakin. Ilang beses ko na siyang iniiwasan pero sadyang napakakulit niya. “Kulit mo!” ang sabi ko na lang saka lumihis ng paglalakad. Ilang beses niya akong sinasalubong. Minsan pa nga eh nakita ko siya sa gate ng school, wala lang daw siyang magawa kaya naisip niyang sabayan ako pauwi. Walking Distance lang ang school namin sa house. Habang naglalakad kami eh nagkukuwento siya sakin, mga karanasan niya at kung anu-ano pa. Mabilis siyang magsalita kaya halos naikwento niya sakin ang buong talambuhay niya in a matter of minutes. “Alam mo ba yang si Jepoy, sina Ram at Ino? Na-CHUPA ko na lahat yan!” ang patuloy niyang wika, nasa part na kasi ng kuwento niya yung mga natikman niyang lalaking kabarkada ko. Tahimik lang ako mula umpisa. Nang malapit na kami sa lugar namin eh umiwas na siya.

Grade 5 pa lang ako umiinom nako, kaya minsang may inuman kami ng kabarkada ko, na puro bata rin kaya sa TAMBAYAN kami nag-inuman kung saan eh hindi kami makikita ng mga magulang at mga nakatatandang kapatid namin. Nakakatawang nandoon din siya. GIN pa lang ang iniinom namin noon, siguro kasi salat sa budget. Napapansin ko siyang tahimik lang sa isang sulok, umiinom din, kakuwentuhan niya yung kabarkada kong bading din. Medyo may tama na ata ako nang lumapit siya sakin at ipinaliwanag ang magagandang MANGYAYARI sakin kapag pumayag ako sa GUSTO niya. Ewan ko nga ba… siguro kasi naghahanap din ako ng EXPERIENCE kaya pumayag ako sa alok niya.

Linggo ng umaga. Usapan naming magkikita sa labasan. Sinama niya ako sa bahay ng isang kaibigan niyang bakla din sa bandang R. Papa. “Batang-bata yan ah! Tuli na ba yan?” ang salubong samin ng kaibigan niya. “Oo naman mare, at hindi lang siya tuli, DAKOTA pa manay!” ang wika niya sa kaibigan niya. Nagchikahan muna sila nang sandali hanggang sa nagyayang mag-inuman yung kaibigan niya. Unang beses ko noong nakainom ng Red Horse. Isang bote pa nga lang medyo iba na ang pakiramdam ko. May dumating ding isa pang lalaki – mga 17 o 18 years old na ata yun. Jowa daw ni Emmy. Anlakas uminom ng Red Horse. Maya-maya nakita kong subo-subo na ni Emmy yung burat ng kasama niya. Medyo hindi na rin mapigilan sa pangangapa si Mickey (kasama kong bading). Nahihiya pa rin ako kaya pinipigilan ko siya. Isinama niya ako sa kuwarto. Hinalik-halikan niya ako sa leeg, hinubad ang shirt ko at short saka dinilaan ang buo kong katawan. Hinalik-halikan ang singit ko pati na ang bandang tiyan ko. Hinatak niyang pababa ang brief ko saka ISINUBO ang kargada ko. Ibang-iba ang pakiramdam. Sinungaling ako kung sasabihin kong hindi ako nasarapan sa ginagawa niya. Nakangiti siya bagamat seryoso. Hanggang sa hindi ko na napigilan ang mga pangyayari at sumabog ang Mt. Pinatubo sa bibig niya. Wala siyang sinayang. NILUNOK niya TALAGA! Hahalikan niya dapat ako sa labi pero umiwas nako. Nagpahinga lang kami sandali saka kami umalis. Binigyan niya ako ng FIVE HUNDRED PESOS bago kami tuluyang naghiwalay. Masayang-masaya ako nung araw na iyon. “Sa uulitin!” ang wika niya bago tuluyang umiba ng direksiyon. Napatingin lang ako sa perang hawak ko saka napangiti.

Pangahas

Magkatabi kaming natulog. Hindi ako makatulog kahit tinamaan ako sa ininom namin kani-kanina lang. Kaibigan ko lang siya. Dumantay siya sakin. Hindi ako makagalaw. Nag-iinit ang buo kong katawan. Tinitigan ko ang mukha niya. Napakaamo.

Natutukso ako.

Paksiyet! Ang hirap. Yumakap siya sakin. Hindi ko alam kung tulog ba siyang talaga or what! Lalo tuloy akong tinitigasan. Humarap ako sa kanya at inamoy ang hininga niya. Mainit amoy-alak. Pero parang masarap. Lalong nag-umigting ang init na nadarama ko.

Humiga siya ng diretso. Nakabuyangyang ang lahat ng maaaring mahawakan. Idinampi ko ang isa kong palad sa ibabang bahagi ng kanyang katawan. Idiin. Humaplos-haplos sa kanyang nakakubling kaselanan. Gumalaw siya. Huminto ako sa kapangahasang ginagawa. humarap siya sakin at muling yumakap. Tulog pa rin kaya siya?

Mas madali na para sakin ang pagsalat sa kanyang kaselanan. Nagiging mapusok na ang bawat galaw ko. Hinalikan ko siya sa leeg. Mabango. Habang nakadampi at sumasalat-salat ang kamay ko sa kaselanan niya. Ipinasok ko ang kamay ko sa pang-itaas niya, sinalat ang kanyang dibdib. Umungol siya at marahang gumalaw.

Ipinasok ko ang kamay ko sa underwear niya. nasalat ko ang balahibong pusa. Pinagsawa ko ang kamay ko sa kaumbukan niya. Napakasarap hawakan ng kaselanan niya. Madilim at malamig ang gabi ngunit bakit pareho kaming pinagpapawisan.

Kinaumagahan. Nagkakatinginan kami. Nagkakahiyaan – walang gustong magsimula nang usapan. Nakakapanibago. Iba. Nagkahulihan kami ng tingin. Kumindat siya.

Sapakan!

Marami-rami rin naman ang nainom kong Redhorse sa videoke bar. Marami-rami na rin ang awiting kinanta ko. Medyo hilo na ako pero pinipilit ko pa ring diretso ang paglalakad ko pauwi. Naabutan ko ang inuman sa bahay. Generoso naman ang nilalapastangan nila. Napaupo ako at napakwento. Tinagayan ako – pinaunlakan ko sila. Masinsinan kong kinausap ang mga ka-tropa ko lalo na si Arn.

“Bakit bigla kang nagbago? Bakit kung kelan malapit na kitang mahalin saka ka sumuko!” ang naaalala kong nawika ko habang nasa bubong kami ng kaibigan/sexmate ko. Marami akong nasabi. Hindi ko na rin matandaan kung anu-ano. Pero naaalala kong lumuha ako ng todo nung mga oras na iyon. Gago ako. Bakit ko sinabi ang mga bagay na iyon sa kaibigan/sexmate ko gayong hindi ko naman talaga siya mahal. Oo, aaminin ko, nanibago ako at nakaramdam ng kaunting kirot nang malaman kong may syota na syang TOMBOY. Naisip ko kasing dati-rati ako ang priority niya, ni ayaw niyang tumigil sa kakatext ng mga kakornihan sa araw-araw – biglaan ang pagbabago. Kaya siguro nanibago ako sa mga nangyayari.

“Hinahanap kayo ni Arn at GALIT na GALIT siya sa inyo!” ang wika ng isa naming ka-tropa nang bumaba kami mula sa bubong. Si Arn ang ex-husband ng aking kaibigan/sexmate, may dalawa na silang anak na pawang mga bata pa. Nakasalubong ko si Arn – “Hindi ko gusto ang ginawa niyo!” ang naaalala kong sinabi niya nang nagkasalubong kami. Biglaan ang mga pangyayari. Nagdilim ang paningin ko. Bumalik ako sa katinuan ko habang inaawat kami ng mga tao. Nagbanatan na pala kami. Inilabas ko ang LAHAT ng sama ng loob ko sa kaniya. Ako ang mabuting tao – BIHIRA akong masangkot sa basag-ulo. May black-eye siya at namamaga pa ang mata niya. Maraming umaawat – pero patuloy ang batuhan namin ng maaanghang na salita. Humupa ang kaguluhan. Itinamang pilit ang mga kamalian. Sa huli nagkamay kami. Pero napatunayan ang lahat ng dapat na patunayan ng bawat isa samin.

Matagal-tagal na mula nang magkabangga kami ni Arn. Dahil sa babae. Ngayon, dahil pa rin sa babae. Ayokong tanggaping MALI ako dahil alam ko na wala akong ginagawang masama para bastusin ang pagkatao ko na para bang kapag nagalit siya ay yuyukod ako.

Hanggang ngayon iniisip ko pa rin kung paano nangyari ang banatan namin – wala akong matandaan. Sinabi nila sakin na bigla ko na lamang daw pinagsasapak si Arn. Hindi ko alam. Parang NABURA ang ilang segundo ng mga pangyayari sa alaala ko. May MALI ako pero may MALI rin siya. Hindi ko lamang siguro nakontrol ang sarili ko nang magdilim ang paningin ko sa sinabi niya.

Holdaper.

Kagagaling lang namin ng mga kaibigan ko sa isang event. 1:00 AM na yun. Naisipan na naming sumakay ng taxi pero bigla namang dumaan yung jeep na didiretso na sa amin kaya sumakay na kami. Umupo ako sa bukana, katapat ko si Allen na nasa kabilang bukana rin, may kaunting awang na naiwan na hindi na kakasya ang isa pang tao kung sasakay siya. Katabi niya naman ang girlfriend na si Michelle.

May sumakay na aleng may bitbit na groceries – na umupo sa linya ng inuupuan ko pero nag-iwan ng espasyo – kaming apat lamang ang laman ng jeep that time. Bakante ang harapan, pati yung nasa malapit sa driver.

Biglang me sumakay na isang madungis na lalaki – na sinundan ng isa pa. Dahil nga madudungis sila at dis-oras na ng gabi, naisip kong mga HOLDAPER sila. Umupo yung unang lalake sa pagitan namin ng aleng maraming bitbit na groceries. Umupo naman yung isa pang lalake sa maliit na espasyo sa bukana ng jeep – pinagkasya niya ang sarili niya doon kahit napakalaki pa ng space sa harapan o sa malapit sa driver. Nagsesenyasan yung dalawang lalaki, may tango – may smile, at isa-isa kaming tinitingnan. Hinuli ko ang mata ni Michelle. Nagkatitigan kami. “May masasakyan kayang jeep dito pa-diretso ng SM?” ang wika ni Michelle. “Meron ata!” ang wika ng lalake. Hindi pa rin nagdedesisyon sina Michelle. Umandar na ang jeep. Hindi pa man kami nakakaabot sa kabilang kalye… “Ma… PARA!” ang wika ko sa driver. Napatingin sakin silang lahat, pati ang dalawang lalaki. “Baba na tayo dito!” ang wika ko sabay baba ng jeep, sinundan naman ako kaagad nina Michelle at Allen. Nakatitig samin ng masama yung dalawang lalaki. Samantalang yung aleng maraming bitbit na groceries naman eh nakatalikod pa rin.

Sumakay na lang kami ng Taxi. Hindi ko naman masenyasan yung ale dahil nakaharang yung isang lalake na halatang may dalang kung ano sa ilalim ng damit niya. Hindi naman ako bayani para iligtas pa yung ale. Dibale sana kung me mga dala rin kaming mga weapons – o kaya me super powers kami. Hindi rin naman kalakihan ang katawan namin ni Allen. May kasama rin kaming babae kaya iniligtas na lamang namin ang aming mga sarili. Sorry na lang dun sa ale. Sana naman hindi siya napaano.

TAG – Larawan

I’ve been tagged by NAGLALAMBING NA CUTE

Here’s the rule:
1. Write a poem or an inspiring line based on a photo of your choice. This photo can be your own, or someone else’s. (If the picture is not yours, please ask permission from the owner when you post it, or better yet, provide only the link to the picture that inspired you, without posting it.)
2. Your poem or inspiring line may be of any length, and any genre. It can be humorous, sentimental, heart-warming, whatever. You may write in Ilokano, English or Filipino.
3. Post your inspiring line in your blog and in the comment section of this page (or just a link to your post so we could go and check it there). For poetry submissions, please indicate if you wish your piece to be posted in Bilingual Pen as an article submission.
4. The goal of this game is to get us to write, and express our thoughts and emotions.

Faith teaches us to BELIEVE!
No matter what situation you are having right now.
Hold On! Be Strong!
Don’t Give Up…
GOD is making HIS very special way for YOU!

I Am Now TAGGING:

1.AKOITO
2.BATANG MAILAP
3.GASTI
4.FERBERT
5.POPOY INOCENTES

Pano Kung Bumalik Sya?

Gusto ko katabi kita…
Gusto ko andiyan ka…
Gusto ko kasama kita lagi…
Gusto ko ako lang ang mahal mo…

pero pinakagusto ko…
masaya ka…
sige na…
puntahan mo na siya.

Bakit kaya ang tao kapag nagmamahal nagiging bulag. Bakit hindi niya nakikita ang totoo? Bakit kinakaya niyang tiisin ang lahat ng pasakit wag lamang mawala ang taong minamahal niya? Bakit nga ba napakadaling patawarin ang taong mahal mo anuman ang ginawa nito sayo? Bakit natatanggap mo pa rin siya kapag nagbabalik siya gayong iniwanan ka na niya?

Hanggang ngayon hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa mga ganyang tanong. Pano ba naman kasi… hindi ko pa masabi sa ngayon kung nawala na nga bang talaga ang pagmamahal ko sa isang taong binigyan ko ng sandaang porsyento ng pagmamahal ko. Siguro abnormal lang talaga ako na ibinigay ko ang buo kong pagkatao sa kanya. Ilang beses na siyang umalis, iniwanan niya ako… pero sa tuwing bumabalik siya, buong puso ko pa ring tinatanggap na para bang wala lang ang mga nangyari. Siguro sa kanya wala lang yun, dahil ako lang naman ata talaga ang nagmamahal, kaya ako lang ang apektado sa mga nangyari.

Sana nanatili na lamang kaming magkaibigan. Sana hindi na ako naghangad pa nang mas masahol pa sa pagkakaibigan. Sana hanggang doon na lang, kung saan damang-dama ko siya, damang-dama ko ang tunay na kahalagahan ko sa kanya. Alam ko, nang magmahal siya nawala na ako sa mga alalahanin niya, sa mga naiisip at naaalala niya. Masaya ako pag nariyan siya, masaya ako kapag ipinapakita niyang mahal niya ako – noon pilit kong isinasaksak sa utak ko na totoo ang lahat. Pero nang hindi na siya bumalik, naisip kong umaasa lang ako sa wala noon pa man. Masaya ako ngayon – siguro nasanay na akong wala siya. Pano kung bigla siyang nagbalik? Matatanggap ko pa kaya siya gaya noon? Ayoko magsalita nang patapos, totoong wala na akong nararamdaman sa kanya ngayon – dahil wala siya, eh pano kung bumalik siya?

Pipilitin ko… na sa kanyang pagbabalik – kung babalik man siya, na iiwas ako at tatalikuran siya.

Unang Tikim – Last Part

“May kumakatok!” ang pabulong pero tarantang wika ko kay Angela. “Alam ko gagi, naku pano ba to?!” ang wika niya. “Angela. Angela, buksan mo tong pinto!” ang galit na wika ng nanay niya. Mabilis ang desisyon ni Angela, pinagtago niya ako sa likod ng pintuan. Natatakot ako pero sinunod ko na lang siya. Binuksan niya ang pintuan at pinapasok ang nanay niya. “Kanina pako katok nang katok antagal mo namang magbukas!” ang paasik na wika ng nanay niya. Ang kuwartong iyon na mismo ang buong bahay nila. Nangungupahan lamang sila. Sa isang maliit na espasyo, naroroon na ang higaan, kainan, lalagyanan ng mga kagamitan.

Nang pumasok ang nanay niya. Hinintay niyang tumalikod ito saka niya ako sinenyasang lumabas na. “Hoy!” ang sigaw ng nanay niya. Nakailang hakbang na ako palabas ng kuwarto pero huli na. Nakita ako ng nanay niya.

“Naknamputang mga bata kayo, anong oras na puro laro pa rin ang inaatupag niyo!” ang galit na sigaw ng nanay niya. “Makoy baka kanina ka pa hinahanap ng nanay mo, anong oras na ah!” ang patuloy nito. “Hindi pa po ako hinahanap, kakapunta ko pa lang po dito kanina kasama sina Janet, nauna lang po sila dahil naiihi daw!” ang mabilis kong sagot. Napasulyap ako sa kinatatayuan ni Angela. Nakangiti siya.

Pagtalikod ko, saktong pagsara naman ng pintuan nila. Hindi ko alam ang mararamdaman ko. Biruin mo ba namang walang malisya sa nanay niya na nahuling may lalaki sa kuwarto kasama ang anak niyang babae. Sabagay – bata pa kami noon. Natatawa akong bumaba sa Apartment building na iyon… umaasang mauulit pa iyon sa mga susunod pang mga araw.

Unang Tikim – First Part

Onse-anyos pa lamang ako noon.

“Mak, me favor ako sayo!” ang sabi sakin ni Angela. “Ano naman yun?” ang takang wika ko naman. “Gusto ko kasing asarin si Miller, kunyari boypren na kita.” ang sagot niya. “Ngek e di ba boypren mo yun?” ang sagot ko. “Break na kami, nakipagbreak ako. Ang boring nya naman kasi eh.” ang wika niya. “Kaw bahala!”. Ang tanging nasabi ko.

Mula nga noon. Nagkunwari kaming magnobyo (nakss tagalog!) Madalas kaming magkasama, nagkukuwentuhan, kadalasan kumakandong pa siya sakin. Ilang araw pa ang lumipas at lalo naming na-enjoy ang set-up namin. Kunwaring magboypren. “nakahalik ka na ba?” ang tanong niya. “hindi pa… bakit?” ang sagot ko naman. Hinawakan niya ako sa baba at siniil ng halik ang mura ko pang labi. Smack lang yun pero tinigasan ako ng sobra. “gusto mo paba?” ang tanong niya. “O-o naman!” ang sagot ko. “Masarap ba?” ang tanong niya. “S–syem-pre nam–naman” ang nauutal kong sagot. Saka niya ako pinupog ng halik. Sanay na sanay siya sa laplapan – Talent niya yata yun eh. “ituloy lang natin to, mas marami ka pang matitikman.” ang paninigurong wika niya sakin. “talaga???” ang sabik ko namang wika.

Habang lumilipas ang mga araw. Mas lalong nagiging maganda ang samahan namin. “Tara tong-its tayo sa kwarto ko!” ang aya niya samin. Kasama sina Adrian, Janet at Norilyn – pumunta kami sa kwarto niya. Hindi ako sumali sa laro – hindi kasi ako marunong magtong-it. Maya-maya nagpaalam na ang magnobyong Janet at Adrian. Maya-maya pa, sumunod na rin sa kanila si Norilyn. Kaming dalawa na lang ang naiwan sa kwarto ni Angela. Wala akong kaalam-alam sa mga maaaring mangyari. Humiga siya sa hita ko. Hinatak ang ulo ko at pinupog ng halik ang labi ko. “Wala mama ko. Mamayang gabi pa uwi nun!” ang nakangiti niyang wika. Nagyakap kami. Hinubad niya ang t-shirt ko. “Ang kapal siguro ng foam ng bra mo…” ang kinakabahan kong wika. “Anong foam… totoo lahat yan. Walang foam ang bra ko no!” ang wika niya. “Hindi ako naniniwala.” ang kabadong wika ko pa rin. “Gusto mong hawakan?” ang hamon niya. Hindi na ako nagsalita. Ipinasok ko ang kamay ko sa blouse niya. At kinapa-kapa ang mga suso niya. Anlambot. Anlalaki. Pinigilan niya ako. Hinubad niya ang blouse niya… sumunod ang bra. Saka niya ako hinatak at ipinalamon ang magkabila niyang suso. Walang lasa – pero nasasarapan ako. Tigas na tigas na ang titi ko.

Hinawakan niya ang titi ko – na natatakpan ng brief at short na pambasketbol. “Wow ang tigas na ah!” ang bulong niya. Hindi ako nagsalita. Ipinasok niya ang kamay niya sa brief ko at dinama ang nasa loob nito. “May kaunting bulbol ka na pala…” ang natatawa niyang wika. Muli, hindi ako nagsalita. Hinubad niya ang panty niya. Kasalukuyan na siyang nakapaldang maikli. Pinahawakan niya sakin ang kanyang hiyas. Basa. Nilaro-laro ko. Walang buhok. Mamasa-masa. Binatak niya ang short ko kasama ang brief. Saka umupo sa kandungan ko. Mainit sa pakiramdam. Para akong nasa langit, nakapikit, ninanamnam ang bawat indayog niya. Hindi ko na napigilan. Sumabog ang katas ko sa loob niya. Saka kami nagkatawanan. Maya-maya lamang – magkatabi kami sa kama niya. Kapwa walang saplot. Pawis.

Biglang may kumatok sa pintuan.

Pangako…

“Pupunta ako sa birthday mo ha! marame bang handa? hehehe!” ang sabi ni Angel sakin isang buwan bago ang birthday ko. “Bahala na. Basta punta ka… hindi magiging kumpleto ang birthday ko kung hindi ka darating!” ang sagot ko naman. Saka kami naghiwalay ng landas.

—–

“Punta ka dito. Narito ako sa bahay ni Kuya!” ang text sakin ni Angel makalipas ang isang linggo. “Sorry busy ako. Madame kasi akong inaasikaso ngayon eh. Kita na lang tayo sa birthday ko.” ang reply ko sa kanya. “Toh naman. Sige na punta ka na! Minsan lang naman to!” ang textback niya. “Tangek.. sige na next time na lang. Punta ka na lang sa b-day ko. Wag mo kalimutan yung regalo ha! hehehe!” ang huling reply ko sa kanya.

—–

“Pssssst!” ang sitsit niya sakin – dumating siya makalipas ang isa na namang linggo, ilang araw na lang bago ang birthday ko. Hindi ko pinansin ang sitsit, hindi ko kasi sigurado kung siya ba talaga yun. Diretso lang ako sa paglalakad. Paglabas ko sinabi kaagad sakin ng isa kong kaibigan na nakita niya si Angel, hinahanap daw ako. Natatawa ako sa sarili ko kung bakit hindi ko pa siya pinansin pero naisip ko, darating naman yun sa birthday ko.

—–

Birthday ko na. Ayos na ang lahat. Isa-isa na ring nagdatingan ang mga bisita ko. Umarkila pa kami ng videoke machine at nag-ihaw ng napakaraming pulutan at nagluto ng iba pang handa. Pagabi na. Isa lang ang nasa utak ko. Bigla na lamang siyang magtetext na nariyan na siya o di kaya nama’y sisilip na lamang sa pintuan ng bahay namin. Dumating ang tatlong pinsan niyang kaibigan ko rin. Birthday rin ng tito nila ng araw na iyon. Pero pinaunlakan muna nila ako kahit sandali lang. “Nandun nga si Angel sa bahay eh. Hindi ba siya pupunta dito?” ang tanong ng isa niyang pinsan sakin. “Hindi.” ang tanging sagot ko. Malapit nang matapos ang birthday ko. Umaasa na lamang akong bigla na lang siyang magtetext, kahit batiin niya na lang siguro ako. Pero nabigo ako. Hindi siya dumating, hindi man lang siya nagparamdam… pero hindi ko alam kung bakit tila kumpleto pa rin ang birthday ko kahit wala siya.

Dalawang buwan na ang nakakalipas mula nang mangako siya. Pero hanggang ngayon, hindi pa rin siya dumarating.

Ito ang TAMA!

Ilang linggo na rin ang nakakaraan… wala nang friction between me and sa kaibigan ko. Siguro iniwasan ko na rin, baka kasi humantong pa sa kung saan. Mabuti na rin yung nag-iingat. Madalas niya akong tinetext:

“Do you really love me?”

“If you don’t love me… FINE! alam ko naman sa simula pa lang na nagpepretend ka lang na mahal moko eh!”

“I Hate You!”

Madalas nababadtrip ako. Pano ba naman kasi, lagi na lamang bang ganun? Eh wala naman kaming usapang mahal ko siya bilang karelasyon eh. I told her from the very start na I Love Her because she is my FRIEND. Siguro iba nga talaga ang babae pag nagmahal. Hindi na rin kami masyadong nagdidikit at nagkukuwentuhan na gaya ng dati. Kamakailan, nag-inuman kami ng bestfriend kong si Arn na dating asawa naman niya. Naitanong ko kay Arn… “Mahal mo pa ba siya?” na walang gatol namang sinagot niya ng “Oo… SOBRA!” hindi na lang ako umimik. Siguro hudyat na yun para tuldukan ko na ngang talaga kung anuman ang namamagitan saming dalawa ng dating asawa niya.

Kailan lang. Napapansin ko nagiging CLOSE silang dalawa. Natutuwa ako. Pero hindi ko alam kung bakit tila me sundot pa rin sa puso ko. Medyo may kirot… pero siguro naninibago lang ako o kaya eh naiilang. Napapansin ko nagiging masayahin na naman siya, pakanta-kanta, pangiti-ngiti. Siguro panahon na para hayaan ko na sila. Yun naman talaga ang dapat eh. Siguro naman wala na talaga akong PAGMAMAHAL na nararamdaman sa kanya – hanggang KAIBIGAN na lamang kumbaga.

Kinamay Na Lang…!

Madaling-araw. Masaya kaming kumakain ng Lucky Me Spicy Hot Beef na binudburan ko ng sandamakmak na Paminta (to the point na madilim na ang sabaw) at nilagyan ng ilang pirasong sili. Sobrang anghang na pero masarap kainin. Nagtututulo na nga ang mga pawis namin sa buong katawan.

“natatae ako…” ang biglang nasabi ni Son. “kadiri ka naman, nakita mo nang kumakain tayo dito bigla kang babanat ng ganyan…” ang sagot naman ni Noy. “me tubig ba sa banyo?” ang muling wika ni Son. Pero dahil isang napakatamad na tao ni Son eh pinagtripan ko siya. “wala nang tubig, buhatin mo na lang yung isang timba sa baba (kasalukuyan kaming nasa second floor)…” ang sagot ko.

Dahil taeng-tae na nga si Son eh no choice siya kundi buhatin ang malaking timba mula sa baba. Pagpasok na pagpasok niya sa banyo… “taena naman to oh, eh puno pala tong dalawang drum niyo eh!” ang asar na sabi niya. “pasensiya ka… di mo muna tiningnan..” ang sagot ko na tatawa-tawa naman si Noy. Matapos ang kinse-minutos eh sumilip si Son mula sa pintuan ng banyo… “Mak, barado ata yung kubeta niyo..” ang medyo nahihiya niyang wika. “Hindi yan barado… baka naman sobrang lalaki ng tae mo kaya bumara, pang NORMAL na tao lang kasi yan.” ang natatawa kong sagot. Bumalik siya sa banyo. Habang mahina namang tawa kami nang tawa ni Noy.

Maya-maya sumilip na naman siya. “eh Mak, isang bilog na lang pero hindi ko ma-flush kasi bumabalik-balik. Nakalutang kasi eh…” ang sabi niya. “O diba hindi barado. baka naman me hangin sa loob yang tubol mo”, ang natatawa ko pa ring sagot. Lumobo na ang sipon ni Noy sa katatawa. Pumasok ulit siya sa banyo, pero maya-maya eh… “Mak, asan yung sabon niyo?” ang sabi niya. “baboy mo ah, hindi pwede…” ang sagot ko.

“Buti naman at napalubog mo…” ang wika ni Noy na natatawa pa rin. “Hindi ko napalubog – dinampot ko kaya tsaka shinut ko sa butas sa gilid…” ang naiirita niyang wika ke Noy. Napahagalpak kaming dalawa sa katatawa sa kababuyan ni Son. “eh ano magagawa ko eh ayaw nga lumubog, eh kung me pumasok!” ang seryoso niyang wika. “dapat tinusok mo ng tingting… hindi mo kinamay. EEEEEEWWWWW!” ang pang-aasar naman ni Noy.

Sa sobrang asar ni Son eh umuwi na siya sa bahay nila at hindi kami kinausap ng ilang araw. He’s so KADIRI kaya!

Wasakan…!

Marami akong sikreto, karamihan dito eh alam ni Son. Siguro kasalanan ko rin kung bakit minsan, lalo at nakakainom ako eh ipinapakita ko sa kanya ang mga ginagawa kong kabulastugan… kagaya na lamang nang pakikipag-sex. Malamang sa mga hindi ko yun karelasyon, mga one-night stand na walang puknat.

Hindi ko man sinasabi sa kanya ang damdamin o nararamdaman ko – lalo sa ISANG TAO. Eh marami pa rin siyang nalalaman na tungkol sa IBANG TAO.

Binago ko iyon. Naging malihim ako. Wala na akong ipinapakita sa kanyang anumang bagay na maaari niya MULING IKWENTO sa ibang tao. Minsan sa sobrang CLOSE at PAGTITIWALA mo sa ibang tao… siya mismo ang SISIRA sa iyo. Yun ang natutunan ko.

Nabigla na lang ako nang ikuwento niya sa kasalukuyan kong karelasyon – ang LAHAT ng mga SIKRETO namin. Bakit ba niya bigla na lamang sinambulat sa pagmumukha namin ang lahat ng mga nalalaman niya tungkol sa akin? Ang kapal ng mukha niyang ipagduldulan ang NAKARAAN ko sa aking KASALUKUYAN! Wala akong magawa – Pinigilan ko siya sa paglalabas ng BAHO ko… pero parang biro lang sa kanya ang bawat salita ko at lalo pang ibinuyangyang ang mga LIHIM KO.

Naiinggit siguro siya sa akin. Kung bakit sa isang iglap ay nagbago ang landas na tinatahak ko. Naiinggit siya dahil hindi siya kasintapang at singgaling ko. Minsan naisip ko – HINDI KO SIYA KAIBIGAN. Bakit ba naman kasi kinakailangan niyang SIRAIN ang isang bagay na NAISAAYOS ko na.

TAG – Tagtagan na toh!

First time akong nai-TAG ng mga friendships *assuming* ko dito sa blog na sina AGA at WEI VINES (nagsabay pa kayo noh!) Pwes! pipilitin ko itong sagutin sa abot ng aking makakaya…

1. Four places I go over and over:

1) Sa Room ko – relaxed kasi ako pag nandun ako… as in! doon ako nagpapaka-emo!
2) Sa Morayta – kahit saang PC-han doon, para mag-blog at magdownload ng porn.
3) Sa Living Room – para manuod ng DVD at TV… (tambay lang eh!)
4) Sa Videoke Bar – masarap uminom kapag kumakanta…

2. Four people who e-mail me regularly:

1) Friends (officemates dati tsaka klasmeyts!)
2) Lina ng Jobstreet (i wonder kung sino ba siya?)
3) Friendster Alerts
4) WordPress Alerts

3. Four of my favorite places to eat:

1) HOUSE namen – basta TRIP ko yung ulam.
2) Jollibee – ewan ko nga ba! Pag nakikita ko yung place nasisiyahan na agad ako.
3) KFC – sarap kasi ng Mashed Potato eh…
4) Tapsilogan sa Kanto – lalo pa at katatapos lang uminom sa videokehan.

4. Four places i’d rather be:

1) DUBAI – gusto ko nang magwork dun para naman guminhawa ang buhay namen.
2) THAILAND – second choice ko (namimili pa?) kasi hindi na kailangan VISA.
3) KOREA – gusto ko ng place (dahil siguro sa mga korean movies) at syempre work din.
4) PINOY DREAM ACADEMY o PINOY BIG BROTHER HOUSE – basta lang…

5. Four TV shows I could watch over and over:

1) Pinoy Dream Academy
2) Pinoy Big Brother
3) Nip/Tuck
4) CSI

6. Four PEOPLE I think will respond:

1) Black Soul – dahil astigin siya…
2) Petitay – dahil mukha naman siyang mabait sa mga posts niya…
3) Roland – dahil mukha siyang hindi pahuhuli…
4) Naglalambingnacute – dahil malambing na siya KYUT PA!

Gamitan…

“Makoy si Mario daw!” ang tawag sakin ng ate ko makalipas kong marinig na mag-ring ang telepono namin. Agad kong kinuha ang telepono mula sa kanya at kinausap ang kaibigan kong si Mario. Kamakailan lang eh nasa bahay namin si Mario at ipinakilala ko siya sa kaibigan kong si Arn. “O, napatawag ka?” ang agad kong sagot. “May titi ba jan?” ang wika niya. “Tangna mo – nangangati ka na naman.” ang natatawa kong sagot.

Silahis si Mario – mga dalawang taon ko na rin siyang kaibigan. May dalawa siyang anak na nagkokolehiyo na at asawang ubod ng selosa. Nakilala ko siya mula sa kaibigan kong Kolboy. Pulis si Mario at hindi Mario ang tunay niyang pangalan.

“Punta ako diyan! Inuman tayo!” ang aya niya sa akin na sa tono ng boses niya eh parang nakainom na siya. Pumayag ako, agad kong tinungo ang bahay ni Arn para isama ang kaibigan ko – yun kasi ang bilin ni Mario. Kanina pa pala siya naghihintay sa suki naming Videoke Bar at nakainom na nga ang gago. Umorder kaagad ako ng dalawang Redhorse at pulutan na rin. Magkatabi sila ni Arn samantalang nasa harapan naman nila ako. Pangiti-ngiti lang si Arn habang nagbibiruan kami. “Mak, wala akong brief – kakamadali ko hindi nako nagatubiling maghanap…” ang bulong sakin ni Arn. “Ano yun? Ready to Fight?” saka kami nagkatawanang dalawa. Habang umaandar ang oras – palakas ng palakas ang tama ko at parami nang parami ang boteng nasa ibabaw ng mesa. Kitang-kita ko kung paano himas-himasin ni Mario ang kargada ni Arn. Pinipigilan ko siya kasi baka nga naman me makakita. Pero sinabihan naman ako ni Arn na ayos lang daw yun – para naman daw akong bago nang bago.

Matapos kaming mag-inuman, dumiretso kami sa van ni Mario na nakapark lamang sa gilid. Ayaw ko mang sumama sa loob eh pinipilit nila ako. Nilang dalawa mismo. Wala silang pakialam – Wala silang kahihiyan. Tinted ang salamin kaya hubo’t-hubad si Arn. Habang pinagsasawaan naman ni Mario ang katawan niya eh pangiti-ngiti pa sila sakin pareho. Matapos ang ginagawa nila. Binigyan ni Mario ng pera si Arn – inaabutan niya rin ako pero hindi ko tinanggap. “Ang yabang mo naman… pero SALAMAT ULIT HA!” ang pasasalamat ni Mario sakin.

Ilan na nga bang kaibigan ko ang ipinakilala ko kay Mario. Lampas sampu na rin. Puro isang beses lang. Pwera na lamang si Arbie, kinse-anyos, na nagamit niya ng tatlong beses… kung saan eh nabigyan siya ng cellphone ni Mario at pangpainom niya nung nakaraang birthday niya.

Halos lahat ng mga KA-TROPA ko eh nagpapagamit sa Bakla. Lahat me karanasan na at tila sanay na sa ganitong gawain. Hindi ako magmamalinis o magkakaila, ilang beses na rin akong natikman ng bakla – iba-iba. Pero hininto ko na ang ganitong gawain. Hindi ako BUGAW. Pareho nilang GINUGUSTO ang mga nangyayari, pareho silang nakikinabang sa isa’t-isa. Pareho silang nakangiti pagkatapos ng LAHAT. Tagapamagitan lamang ako… tila Kupidong pumapana ng LIBOG ng isa’t-isa. Tinutulungan ko sila pare-pareho. Pero minsan nahihiya rin ako sa sarili ko. NORMAL ang lahat ng ito sa ginagalawan kong MUNDO.

Noon at Ngayon

Dire-diretso lang akong naglalakad. Hindi man ako nakatingin nang direkta, alam kong may nakasilip sa bintana nila. Hindi ko na pinansin kung sinuman iyon, basta’t diretso lamang ang tingin ko.

“Makoy….!” ang sigaw ng isang pamilyar na boses na mula sa bintana nila. Lumingon ako at ngumiti. “Oy… tara PC tayo, baba ka!” ang tangi kong naisagot sa kanya. Abot-tenga ang ngiti niya at sinabing hintayin ko lamang siya at bababa na siya. “Kala ko hindi moko papansinin eh!” ang nakangiti niyang wika. “Bakit naman hindi kita papansinin? Ungas ka talaga no?” ang sagot ko naman.

Medyo nagkamustahan kami. Nagkuwentuhan sa mga latest happenings sa mga buhay namin. Ni hindi kami nakakadama nang kaunting pagkailang sa isa’t-isa bagamat iba pa rin ang pakiramdaman namin habang magkasama. Sa sandaling panahon lamang ay masyado nang maraming malulupit at matitinding pangyayari ang namagitan sa buhay namin. Ilang beses naming nasaktan ang damdamin nang isa’t-isa at ilang beses ring muntik nang magkasakitan nang pisikal. Hindi man namin maamin sa mga sarili namin, talagang hindi na maibabalik pa ang nasira naming pagkakaibigan. Wala na ata kaming tiwala sa katapatan ng bawat isa. Nasira ang lahat NOON dahil sa iisang tao. Naayos rin naman ang lahat makalipas ang medyo matagal na panahon, at ang iisang tao pa ring iyon ang DAHILAN ng pagkakasira naming dalawa NGAYON. Pero mas MATINDI nga lamang ang sa ngayon.

Wala akong balak na makipaglaban dahil sa rasong nanira sa amin ngayon, na sumira sa amin noon. Pero wala akong magawa kundi ang harapin ang katotohanang DAMAY na ako sa natatanging RASON na iyon na nagbibigay ng matinding pasakit sa buhay niya. Siguro mananatili kaming ganito sa mas mahaba-haba pang panahon. Sa ngayon ayos kami, pero hindi ko na kontrolado ang anumang mangyayari.

Ang rason noon, MAHAL ko pa pala ang ex-girlfriend ko na noo’y girlfriend niya, pero mas pinili siya ng babae at pinilit ko pa ring ipinaglaban kahit BIGO ako.

Ang rason ngayon, naghiwalay na sila ng asawa niya kahit mahal na mahal niya pa ito at sinasabi naman ng asawa niya na ako na ang MAHAL nito, kahit lumipas na ang damdamin ko dito.

Minsan Ka Pang Bumalik

Mabilis akong bumalik sa pinanggalingan ko kani-kanina lang. Nakalimutan ko kasing kunin ang tsinelas kong puti. Kailangan ko pang umuwi ng bahay dahil magbibihis ako at kukuha ng NBI Clearance sa Carriedo.

Sa di-kalayuan, may isang taong nakatagilid, nakayuko… medyo madilim man ang paligid, medyo naaaninag ko ang kanyang mukha… ewan kung bakit tila namagnet ako sa taong iyon. Parang kilala ko siya… Sinilip ko ang ilalim ng mesang kanina lamang ay kinauupuan ko sa madilim na eskinitang iyon. Inisa-isa ko ang mga iba’t-ibang pares ng mga tsinelas na naroroon.

Nakita ko ang isang piraso ng tsinelas ko.

Nasa tagiliran ko na siya… saka siya nagwika na aking ikinabigla.. “Mak?” PUCHA! Pamilyar ang tinig na iyon. Bigla ang pagsambulat ng mga nakaraan sa utak ko. Ano ang ginagawa niya? Bakit siya nandito? Bakit ngayon ko lang siya nakita? Bakit dito pa sa lugar na ito. Hindi ko na sana siya papansinin pero ayoko atang maging bastos.. “O kamusta buhay?” ang nawika ko. “Na-miss kita…” ang wika niya… napalingon ako sa kanya at nasilayan ang nagsusumamo niyang pagmumuka. Taenang buhay to… namiss niya ako? Nagpapatawa ba siya. Lumipas na ang ilang buwan. Lampas na ang bertdey ko, ni hindi man lamang siya nagparamdam. Ngayon na-miss niya ako? O… c’mon.

Patuloy siya sa kanyang pagsasalita pero tila hindi ko naririnig ang mga sinasabi niya. Nabibingi ako sa nagsusumigaw na mga ala-ala sa isip ko. “Pasensiya na, nagmamadali ako.” ang tanging nasambit ko saka patakbong nilisan ang kinaroroonan namin, bitbit ang isa pang piraso ng tsinelas kong puti.

Napabalikwas ako ng gising. Anak nang, hindi nag-alarm ang cellphone ko. Alas-diyes na ng umaga, balak ko pa namang gumising ng maaga para kumuha ng NBI Clearance sa Carriedo. Mabilis ang kilos ko. Isinuot ko ang isang piraso ng tsinelas kong puti at yumuko para hanapin ang isa pang pares nito… Bigla ang pagsaksak sa isip ko… Napanaginipan ko siya. Bakit ba kailangan ko pa siyang maalala. Hinatak ko sa ilalim ng lamesa ang isa pang piraso ng tsinelas kong puti at isinuot ito.

Kaibigan o Sexmate?

Napansin ko lang. Sunud-sunod na ata ang ginagawa kong pakikipagsex sa “kaibigan” ko. Yap! KAIBIGAN ko, as in friend lang talaga. Mula pa kasi nung birthday ko eh nandito na sila natutulog ng kapatid niya sa bahay namin. GF kasi ng younger brother ko ang kapatid niya at ex-girlfriend ko naman siya from way way back.

Nakakapagtakang walang nangyari between us noong kami pa. At ngayon nga umaarangkada ang kalibugan namin sa isa’t-isa. Paulit-ulit niya akong sinasabihan na mahal na daw niya ako. Para sakin oo sige MAHAL ko siya… pero tingin ko pa rin sa kanya eh kaibigan lang. Hindi ko nga alam kung bakit. Single naman siya, maganda, matangkad, maraming nanliligaw. Ewan ko nga ba ba’t ako pa ang gusto niya. Mula kasi nang masimulan naming mag-sex sa mismong tabi ng natutulog nang kapatid niya at kapatid ko eh hindi na namin tinigilan. Gabi-gabi na naming ginagawa. It seems like masyado atang bastos ang entry ko na ito… pero NORMAL lang naman na makipag-sex diba? Eh sa yun ang medyo bago sakin ngayon eh.

Isang beses pa nga eh FOUR rounds kaming nag-sex in one night *that time eh nasa kwarto ko na at wala na kaming katabi*… Iba kasi ata talaga kapag may katabi kang babae. Minsan nga natatawa na lang ako habang nagsesex kami at naaalala kong MAGKAIBIGAN nga lang pala kami.

Pero hindi ko pinagsisisihan ang bawat pangyayari… I actually enjoyed every second of it. Siguro nga lalaki lang talaga ako. Hmmmn. Normal lang ang ginagawa namin… pero parang may kulang, parang medyo may mali, parang may kaunting flaw… Mali bang magmahal ng isang kaibigan, Mali bang magkaroon ng malisya ang pagkakaibigan?